تکیه گاه!

هنوز تو این خونه یکی
                             منتظره یه معجزست
به عشقِ دیدنت تو خواب
                             چشای خیسشو میبست

هنوز به در خیره شده
                                خشک شده اشک رو صورتش
این همه بیقراریاش
                   آخَر یه روز میکشتش

یه روزی میمیره دلش
                     میسوزه از دلواپسی
تویِ دلش پُر از غمه
                      کاشکی به دادش برسی